Δύσκολη μέρα η χθεσινή .... έχασα έναν καλό φίλο , φίλο με όλη την σημασία της λέξεως και προσπαθώ να συνέλθω.
Τα συναισθήματα είναι ακόμα μπερδεμένα.... μοιάζει σαν να το είδα σε ταινία , σαν να μην είναι πραγματικότητα , αλλά δυστυχώς έγινε.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως, είναι ένα τηλεφώνημα το οποίο εδώ και δυο βδομάδες σκεφτόμουν να κάνω, αλλά δεν το έκανα επειδή δεν "προλάβαινα " και το φέρω βαρέως.
Είναι μικρή η ζωή τελικά και δεν αξίζει να χάνουμε ούτε λεπτό μακριά από ανθρώπους που αγαπάμε επειδή θεωρούμε δεδομένο ότι και αύριο μπορούμε να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο, το χαμένο λεπτό μαζί τους ...
Καλό ταξίδι φίλε Μιλτιάδη ,
δυστυχώς δεν έχει κινητή τηλεφωνία στον παράδεισο για να σου τηλεφωνήσω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου