Αναφέρομαι στην πρωτοβουλία των γιατρών, φαρμακοποιών, νοσηλευτών, μαιών, οδοντιάτρων και εθελοντών από τους εργαζόμενους στις κοινωνικές δομές του Δήμου Ρεθύμνου οι οποίοι τον Ιούλιο του 2008 δημιούργησαν το Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης με σκοπό την στήριξη των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε δωρεάν υγεία, φάρμακα και εμβόλια.
Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να αναδεικνύονται και να γίνονται γνωστές στο ευρύτερο κοινό, όχι μόνο για να τις επαινούμε, αλλά για να αφυπνίζουμε και να ευαισθητοποιούμε και άλλους, ώστε οι πρωτοβουλίες αυτές να μην είναι σταγόνα στον ωκεανό αλλά κάτι σύνηθες και διαδεδομένο.
Παραθέτω παρακάτω αυτούσιο το εισαγωγικό κείμενο από την ιστοσελίδα του Εθελοντικού Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου για να δείτε πως σκέφτονται οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν το εγώ και έχουν φτάσει στο εμείς .
Πως θα ήταν εάν κάποιος όταν αρρωσταίνει μπορεί να βρίσκει συμβουλή και βοήθεια, φάρμακα και παρηγοριά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει;
Πως θα ήταν εάν τα παιδιά εμβολιάζονταν και φροντίζονταν τα δόντια τους πριν αρχίζουν να έχουν προβλήματα.
Πως θα ήταν εάν οι γυναίκες δεν έπρεπε να πληρώνουν ακριβά την εγκυμοσύνη τους και να γεννούν δωρεάν;
Πως θα ήταν εάν η πρόληψη με μαστογραφία και PAP τεστ ήταν αυτονόητο δικαίωμα όλων των γυναικών;
Αυτή η απορία μας οδήγησε σήμερα μετά από 3 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης να μετράμε πάνω από 2000 επισκέψεις ασθενών, να εμβολιάζουμε σταθερά πάνω από 200 ανασφάλιστα παιδιά, και πάνω από 30 ανασφάλιστες έγκυες να έχουν τη σωστή παρακολούθηση και βοήθεια.Γνωρίσαμε ανθρώπους παραμελημένους με τεράστια προβλήματα υγείας που είτε από φόβο, είτε από φτώχεια δεν προσέγγιζαν το σύστημα υγείας, γνωρίσαμε παιδιά πλήρως ανεμβολίαστα, είδαμε αρρώστιες που μόνο στα βιβλία είχαμε δει έως τώρα, είδαμε νέους ανθρώπους χωρίς δόντια, μάθαμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι είναι το AIDS και η ηπατίτιδα.
Σε μια εποχή που όλοι τείνουν να πιστέψουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ότι καλά αυτά που λέτε αλλά είναι ρομαντικά, γραφικά, έξω από την πραγματική ζωή και «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Ότι η υγεία και η παιδεία είναι αγαθά που μας ανταποδίδονται μετά από σκληρή δουλειά και που δεν ανήκουν δικαιωματικά σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να λειτουργούμε σαν ομάδα η οποία δουλεύει συλλογικά, για να μπορούμε όλοι να μορφωθούμε και να θεραπευτούμε. Που η έννοια της συντροφικότητας θεωρείται ξεπερασμένη,
θελήσαμε να δούμε πως θα ήταν εάν…..
Πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός ο κόσμος που θέλουμε μπορεί να υπάρξει. Τον δημιουργήσαμε και τον ζούμε. Καιρός να τον διεκδικήσουμε.
www.ethiatreio.com 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου